من، حبـــّــــــه ی قــــــــند توام، بردار چایـــت را!
حــــــل کن در آن قانـــــونِ تــــــلخ ِ انـــــزوایت را
کی می رسد آلوچــــــه های چــــــشم ِ برّاقت…؟
در چشم خـــیسم می تکانی شاخـــــه هایت را؟
اســطوره ی آرامـــــــشم بودی ولـــــــــی حالا…
لـه کرده ای حــــــــــسّ مرا بردار پایــــــــــــت را!
تو عاشــــــقی یا مـــن؟ نمیدانم! بــــــیا امشب…
با فرمـــــــــــــولی ســــــاده بیان کن ادعــــایت را
یک لحظه عاشق باش و من هم عشــق تو باشم
یک ثانــــــیه با من عوض کــــــن خب تو جایت را!
سر می بُری نســـل ِ تمـــــــام خاطــــــــــراتم را
مختـــــومه کن پرونـــــده ی جرم و جنایــــت را
صف می کشی با شاه و سربازت دراین شــــطرنج
رو کـــــــن برایم نقشـــــه های کودتـــــایت را!
من وصـــــــــــله ی ناجور هر پیراهنــــــــی هستم
دیگر تو مجبوری بنوشــــــــــــی تلــــــــخ!چایت را
***
جغرافیای ســــــــــرد چشمانم مه آلــــــوده ست
حتی برای گـریه کردن شانـــــــــه هایت را
فائزه محمودی