دکتر محمد علی اسلامی ندوشن ، فرزند ایران، زندگی را بدرود گفت.

دکتر اسلامی ندوشن به دیار خاموشان پیوست.
(۱۳۰۳-۱۴۰۱)
امروز شمع پرفروغ فرهنگ و ادب ایران در اثر کهولت و ضعف جسمانی در شهر تورنتو کانادا به خاموشی گرایید و جان و جهان فرهنگ دوستان و ادب پژوهان این سرزمین را دردناک و غمگین ساخت.
جسد استاد اسلامی ندوشن بصورت موقت در تورنتو امانت سپرده می‌شود تا در فرصت مقتضی به ایران جهت خاکسپاری ارسال گردد.

و از دکتر اسلامی نُدوشن بخوانیم:
فکر نمی‌کنم بتوان از مرگ به عنوان یک عامل غافلگیرکننده یاد کرد؛ مرگ طبیعی‌ترین امر است. ممکن است به تدریج بیاید و یا ناگهانی گاهی گوارا و گاهی ناگوار. البته وقتی مرگ می‌آید دیگر شخص به آن آگاهی ندارد که غافلگیر شود یا نشود.
من نیز به مرگ فکر می‌کنم چون مرگ وابسته به زندگی است و جزو زندگی. بنابراین مهمترین واقعه به شمار می‌رود پس طبیعی است که انسان به مرگ فکر کند به نظر من مرگ تراژدی به آن معنا نیست: پایان زندگی است.”

پتیاره پیری از کران می‌آید
لنگان لنگان عصا زنان می‌آید
آنگونه که این دشمن جان می‌آید
پس مرگ چو یار دلستان می‌آید

از زندگی‌ای که کرده‌ام راضی هستم و بیش از این از دستم نمی‌آمد، آرزوی من این بود که در دوره‌ای که می‌زیستم، سخنگوی وجدان ایران باشم و در این راه کوشیده‌ام.
گفتیم و شنیدیم و خبر هیچ نبود.
پایگاه ادبی فانوس کویر این ضایعه بزرک را به جامعه ادبی تسلیت عرض مینماید.