سید فضل الله طباطبایی ندوشن «امید» با بیان فرارسیدن عید سعید غدیر خم ۱۱ رباعی از اشعار غدیریه خود را تقدیم کرد.
رباعی ۱
گاهی که چو خوشه در دهانِ داسیم
یا اینکه چو شیشه طعمه ی الماسیم
این ها، همه چوب غفلت از اسلام است
تا قدر «غدیر» را کمی بشناسیم
رباعی ۲ای کاش بدانیم که پیغمبر(ص) کیست ؟!
معنای ولای حضرت حیدر (ع) چیست ؟!
تا چشم یقین ما، ببیند بهتر
کز «عید غدیر»، عید والاتر نیست !
رباعی ۳وقتی که «غدیر» با خدا مأنوس است
آیینه ی قد نمای«یا قدّوس» است
با عشق «ولایت»متعالی گشته
سر چشمه ی صد هزار اقیانوس است
رباعی ۴صدها عَلَم ستم، عَلَم گردیده ست
شب بیشتر از سپیده دم گردیده ست
در نزد سحر دلان عاشورایی
از قدر«غدیرخم»، نه کم گردیده ست
رباعی ۵آنی که نبی (ص) آمده آن را؛ آن است
ارسال رسولان خدا را ، جان است
ابلاغ ولایت علی (ع)، شیر خدا
عید شرف و کرامت انسان است
رباعی ۶وقتی که«غدیر»، آفتاب ازلی ست
آغاز ولایت دل آرای ولی (ع) ست
هستی و تمام آنچه در هستی هست
تا موسم رستخیز مهمان علی (ع) ست
رباعی ۷جادوی خیال سامری باطل شد
آبی که نکوبیده به هاون، گل شد
ابلیس دوباره ناله اش را سر داد
روزی که شریعت نبی (ص) کامل شد
رباعی ۸دریای رسالت نبی (ص) حاصل داد
اندیشه ی سبز بر سر ساحل داد
وقتی به «غدیر خم»، خدا راضی شد
از دین نبی (ص) و نعمتی کامل داد
رباعی ۹وقتی که «غدیر خم»، محرّم شده بود
کفر دل کافران مجسم شده بود
می گفت علی (ع) درد دلش را با چاه
اندیشه ی کوفه ابن ملجم شده بود
رباعی ۱۰خورشید که باز قرعه را باخته بود
از حُسنِ پیمبر (ص) سپر انداخته بود
در بیعت آفتابی «روز غدیر»
می دید خدا طرح دگر ساخته بود
رباعی ۱۱چشمان علی (ع) همیشه فردا را دید
بی مهری عاشقان دنیا را دید
در بیعت آفتابی «روز غدیر»
دیوار بلند روز حاشا را دید