دکتر عبدالحسین جلالیان

متولد 1307
طبیب ادیب میبدی الاصل ساکن یزد
مجموعه ” پله های سنگی ” در 9 جلد”نی نواز اول” ” شرح جلالی بر حافظ ” در چهار جلد از ایشان به چاپ رسیده است .
اشعار ایشان به گویش یزدی شهره عام و خاص میباشد .

از اوست :

۱
وَر بـــاد نَـــدِه اِقّــَــدَه ايـــن زُلــف چُــلُـفـتَـه
بــِــيـزار كه وَر بَــشـن مُـلِت يَـخـودَه شُلُفتَه
ايــن بي پـيَري را كـه رَقيـبُم شُـدَه اِمـشـو
زَنجـيـل مِزَنـَـم اِقّــَه تـو فَـرقِــش كه پَسُفتَه
هيـشكَه را نَمـِلّــَم كه گَلِت بَن شَه عزيزُم
هـر چـي ديَه از هـر كَه شِنُفتي گَف مُــفتَه
جير جير مُـكُـنَه پـيـش تو مِـثِّ بَچه تِرناسك
اونــوَخ تـو خـيـالِـت مِـرَسَـه خـيـلي كُـلُـفتَه
ديـشُو كه مَحَلِّش نَمِـذاشتي تو خَشُم شد
فهميـد كه بـساطِت در و بَـس دارَه و چُفتَه
اين شَملَق شَخ شُل خودِشا مَسقَره كِردَه
سِف باش تا بفَهمه كي زير جُف پاشا رُفته
اِمــرو ديَــــه اُو بُــردَه دُرُس بَــرگــاه شــعــرا
شعرش بيدون هر جا كه فقـط قافيه جُفتَه
جُف كِردن شـعر مُد شـده هر چند جـلالي
هـيـشـكَـه ديَـه مــثِّ تـــو ايَــچّـوني نَـگُـفته

۲ 
به کوی یار فِــتادم تو چــاله گُمـبَّسی
در این میونه هوا رفت بُنگِ غُمبَّسی
زِاَشکِ دیده اگرجَعده جوده شد غَم نیس
بچــای مَحـلَه مِیُفــتَــن تو گــِِل تَلَـپَّـسی
شبی تو پُشتو پَسَل پیک تو پاش در آوردم
یَهّو گُذاش تو کُپُوم بیخیال شَرپَسّی
او روز که پشت دِرَخ هادِرِش شدم خَش بود
مِجِس هوا و میفتید تو حوض دَمبسَّی
سَرُک کشیدم و وَرِجسّ و زَد تو پُوزُوم و رَف
هنوز تو جُفتِ گوشامه صدای تَرپَّسی
ز بار عشق تولَت رفت اِسبُلُ و جِگرُم
شِکِست گُرِدَه و کِفتُم ز درد دَر غَسّی
«جلالی» بسکیکه سَرت و ساآره لَهچه یزد
دَرِش بذار که بناس طاق خرابشه هَوّوسی

۳
دیشو دیدَمِش قَن تو دِلوم افتید و اُو شُد 
رفتم بِیخُکَش، جَلدی پا تُن کِرد و جِلو شُد
 
رَدِّش دو سه میدون را پاشَخ کِردَمو رفتم 
گُم شُد نمیدو نم تویِ جَنجالی چِطو شُد
 
اونجا عاروسی بود مِثِّ نَقل وَرداری پیشتَر
رَف جزو دو سه وِیلَه، گُرِختا و وِلّو شُد